Veteranendag

Lees hier de column van dinsdag 4 juli 2023.

Afgelopen zaterdag, tijdens de regionale Veteranendag, ontmoette ik ruim 150 veteranen, zowel jong als wat ouder. In de officiersmess van de Legerplaats nabij Oldebroek, ook wel ‘de knobbel’ genoemd, mocht ik veteranen uit Oldebroek, Elburg en Nunspeet welkom heten namens het comité Oud Militairen en Veteranen. Zo’n Veteranendag is heel belangrijk. We bedanken en eren hiermee alle veteranen die zijn ingezet in dienst van de vrede. Een dag waarbij erkenning en waardering centraal staat. Waardering voor mensen die zich hebben ingezet voor de vrijheid van anderen. Mensen die bereid waren zich op de offeren voor een ander. Voor ons.

Vorig jaar ontmoette ik op 4 mei in Hotel de Wereld in Wageningen, mr. Edwin Ted Hunt, lid van de Royal Victorian Order. Hij was 103 jaar oud, veteraan, een echte Brit. In 1944 was hij als jonge man betrokken bij de bevrijding van Nederland. Een man met een missie, op missie, zelfs nog toen hij 103 was.

Want hij vertelde me dat het op Remembrance day (zoals in Nederland Dodenherdenking) gebruikelijk is om het zogenaamde Kohima-grafschrift voor te dragen. En dat hij het belangrijk vond om deze woorden tot in lengte der jaren te blijven herhalen: “When you go home, tell them of us and say: for your tomorrow, we gave our today.” Hij verraste me toen hij er voor koos deze woorden in een voor hem vreemde taal, in onze taal, te herhalen. Maar liefst 78 jaar nadat hij die taal in een oorlog, ver van huis, leerde: “Als je naar huis gaat, vertel hen dan over ons en zeg: Voor uw morgen gaven wij ons vandaag.”

Dat ontroerde me, hij ontroerde me. Vanwege de opdracht die ik in zijn woorden voelde. Edwin Ted Hunt is afgelopen jaar overleden, net zoals vele andere veteranen uit de Tweede Wereldoorlog die inmiddels niet meer onder ons zijn. Maar zijn boodschap blijft belangrijk. Zeker nu. Wanneer ik daarover nadenk vraag ik me af hoe je de moed vindt om je leven te riskeren voor de vrijheid van anderen. Mr. Hunt was in 1945 bereid zijn leven te geven voor onze vrijheid. In Oekraïne geven militairen ‘hun vandaag’, net als militairen op heel veel andere plekken in de wereld. Nu. Op dit moment. De veteranen die ik zaterdag ontmoette deden hetzelfde tijdens hun missies. For their tomorrows.

Deze veteranen vallen niet op in het dagelijks leven. Ze hebben een baan of zijn gepensioneerd. Zijn uw collega, buurman of buurvrouw, misschien vrijwilliger of mantelzorger. We komen ze tegen in de supermarkt, bij sport of culturele activiteiten. En, zoals zoveel mensen die iets bijzonders doen, ze willen ook liever niet opvallen. En toch. En toch zijn ze heel erg bijzonder. Want ze hebben ons een geschenk gegeven van onschatbare waarde. Hun inzet, for our tomorrows. En ik ben blij dat ik ze daarvoor mocht bedanken!

Tanja Haseloop -Amsing
Burgemeester