Schaarste en overvloed

Lees hier de column van dinsdag 26 maart 2024.

Als inwoner van Nederland hebben we het goed. Heel goed. Vooral in vergelijking met landen waar de boel minder goed geregeld is of waar schaarste is in eten, drinken, zorg, onderdak. Tegelijkertijd zien we het hier ook. We hebben veel in overvloed. Vooral ambities. We willen meer, beter, groter. Maar daardoor ervaren we hier in Nederland ook schaarste en krapte. Een belangrijk onderwerp voor deze column, schaarste en overvloed. Of schaarste ín overvloed?

In de gemeente Oldebroek staat het hoog op de agenda: krapte op de woningmarkt. We hebben te weinig huizen en appartementen om alle inwoners van de gemeente een plek te bieden. Daardoor wonen jongeren soms langer thuis of wordt er bij huis een plek gecreëerd. Een prima tussenstap, maar niet dé oplossing. De gemeente wil graag versneld bouwen, maar ook daar lopen we tegen schaarste aan. Schaarste aan ruimte: als we een locatie hebben zijn er vaak redenen om bezwaar te maken. Maar er speelt meer, ook als een locatie wel mogelijk is. Het stroomnet is overbelast en dat raakt de woningbouw. Dit komt omdat de vraag en het aanbod heel erg is gegroeid, maar het stroomnet niet even hard is meegegroeid. Nieuwe woningen kunnen dus niet altijd worden aangesloten.

Dat geldt in toenemende mate ook voor het aansluiten van nieuwe woningen op een waterleiding. In het nieuws heeft u wellicht gezien of gelezen dat er, zonder extra maatregelen, landelijk 900.000 nieuwbouwwoningen in heel het land niet voorzien kunnen worden van drinkwater. Ook in de Achterhoek krijgen ze - zonder actie - te maken met een tekort aan drinkwaterbronnen. Als commissaris van Waterbedrijf Groningen voel ik mij betrokken bij dit onderwerp. Het doel van alle waterbedrijven is genoeg en betrouwbaar drinkwater voor iedereen, ook in de toekomst. Maar dat is dus niet zo vanzelfsprekend als dat het soms lijkt. Ook bedrijven hebben in sommige delen van het land te horen gekregen dat er onvoldoende water beschikbaar is voor hun bedrijfsprocessen. En dat terwijl we het met elkaar normaal vinden dat er ‘gewoon’ water uit de kraan komt. Iets om over na te denken, want waar gebruiken we ons schone drinkwater eigenlijk allemaal voor?

Diezelfde bedrijven en heel veel anderen lopen tegen nog meer krapte aan: op de arbeidsmarkt. Er is veel werk maar er zijn te weinig professionals. De rollen zijn veranderd. Het is niet meer de sollicitant, maar het bedrijf dat zichzelf moet verkopen. Dat maakt veel ondernemers wankel en onzeker over hun toekomst. Tegelijkertijd valt er veel te leren, ook voor ons als gemeente. Hoe hebben we de boel eigenlijk voor elkaar? Hoe werven, binden en houden we onze collega’s?

Het zijn grote onderwerpen die gepaard gaan met grote zorgen. Zorgen over of en hoe we dit met elkaar kunnen oplossen. Zorgen over onze manier van zorgen. Want dat we met elkaar dingen over het hoofd hebben gezien, dat kunnen we wel stellen. Daarom moeten er dingen anders. Er moeten dingen minder en er moeten dingen meer. Dat geldt voor ons als overheid, maar we kunnen ook allemaal zelf iets doen.

Ik besef me dat dit niet een hele gezellige column is en kan mij voorstellen dat u deze zorgen deelt. Dat het u, uw familie of vrienden raakt. Daarom vind ik het juist belangrijk om dit onderwerp ook een plek te geven in de column. Het zijn niet alleen de leuke dingen die ruimte krijgen, ook dit houdt mij bezig. In overvloed.

Tanja Haseloop-Amsing
burgemeester