Column: Een bewogen week

Lees hier de column van 10 juni.

Het was een bijzondere week. Een bewogen week. Afgelopen dinsdag viel het kabinet, en nu is het afwachten wat dat precies voor ons betekent. Inmiddels weten we dat er nieuwe verkiezingen komen. Maar in de tussentijd? Ik maak mij zorgen over de voortgang van belangrijke onderwerpen. Denk aan stikstof, woningbouw, het asielvraagstuk, de zoektocht van Defensie en natuurlijk de opening van  Lelystad Airport voor vakantievluchten. Met het uitstappen van de PVV is er een risico dat veel belangrijke onderwerpen vertraagd of uitgesteld worden. En dat is niet alleen niet goed voor Nederland, maar ook voor zeer veel mensen heel erg vervelend. 

Ook in Oldebroek gebeurde er dinsdag iets wat ons raakte. Wethouder Engberts (SGP) diende zijn ontslag in. Dat betekent afscheid nemen van een collega in het college van B&W waarmee we de afgelopen jaren goed en prettig hebben samengewerkt. Ook zijn partij, de SGP, stapte uit de coalitie. Wel blijven de gemeenteraadsleden van de SGP ‘gewoon’ in de raad vertegenwoordigd. Maar ook hier onrust. Ook hier veranderingen die we met elkaar op moeten vangen. 

Want het is van belang dat we belangrijke dingen niet uitstellen. En we zullen zeker niet stilzitten. De taken van de heer Engberts zijn overgenomen door wethouder Vos, wethouder Flier en mij, en samen zetten we de schouders eronder. We willen blijven doen wat we u als college hebben beloofd. Dat betekent wel even schakelen. We moeten ons opnieuw verdiepen in dossiers waar we eerder minder bij betrokken waren. En dat wordt de komende weken een uitdaging. Want eerlijk is eerlijk: met z’n drieën kunnen we nu eenmaal minder dan met z’n vieren. Hoe graag we het ook zouden willen, we kunnen niet overal tegelijk zijn.

Misschien vraagt u zich af hoe we nu verder gaan. Komen er gemeenteraadsverkiezingen? Nee, bij een gemeenteraad kan dat niet. Die verkiezingen zijn, anders dan die van de Tweede Kamer, altijd eens in de vier jaar. In deze situatie ligt de bal bij de overgebleven partijen, de CU en het CDA. Zij zullen gaan komen met een oplossing voor het komende jaar. Hoe dat er precies uit gaat zien, weten we op dit moment nog niet. Eén ding is zeker: als burgemeester ga ik daar niet over. Ik moet op mijn handen zitten en mij erbuiten houden. En dat is niet mijn sterkste kant. De politieke partijen moeten hier samen een weg in vinden. Vorige week donderdag is daar in een spoeddebat over gesproken. Er is nog genoeg te bespreken — de brand is nog niet geblust.

Over brand gesproken: op datzelfde moment - dinsdagochtend - was er bij mij thuis óók een brandje. Letterlijk. In de tuin werd gewerkt, en voordat we het wisten sloeg een vonkje over naar de coniferen. Binnen no-time stond er een deel in brand. Gelukkig waren de aanwezigen alert en hielden ze de rest nat totdat de brandweer kwam. Nadat het geblust was bleven we alert en maar goed ook. Want uren later vatte het snoeisel opnieuw vlam. Zoals ik keer op keer van de brandweer heb geleerd: een ongeluk zit in een klein hoekje. Soms lijkt het uit, maar vuur kan blijven smeulen. Zeker met het droge weer. Dus: wees alert. Ook na een gezellige barbecue kan er nog vuur zitten in iets dat ‘uit’ lijkt. Dat was ook een van de lessen op dinsdagavond tijdens de informatieavond over tuininrichting en het gevaar van natuurbranden. Ook hier aandacht voor vuur voorkomen en brand blussen.

Kortom: het was een bewogen week. Een week met emoties, met uitdagingen. In alle hectiek merk ik telkens weer hoe zulke momenten ons kunnen breken, maar ook kunnen binden. Zelf geloof ik sterk in dat laatste. Juist in deze onzekere tijden is het zo belangrijk dat we elkaar blijven opzoeken. Elkaar vasthouden, een luisterend oor bieden, samen de weg vooruit zoeken. Dat begint hier, in Oldebroek, en straalt door naar heel Nederland. We doen dit samen.

Tanja Haseloop – Amsing
burgemeester