Column: Festival Puttenstein

Lees hier de column van 2 september 2025.

Soms hoor je een verhaal waarvan je denkt: hoe kan het dat ik dit niet eerder wist? Dat had ik bij Puttenstein. Een middeleeuws kasteel, vlak bij Wezep. Het werd niet bewoond door een dappere ridder, maar door de beruchte rover Herbern van Putten. Hij stal bier, zette sluizen open en plunderde de omgeving. Geen held dus, maar wel een bijzonder stukje geschiedenis. Toen ik hoorde dat het kasteel na twee maanden belegering helemaal werd verwoest, moest ik even schakelen. Zo grondig doen we dat nu niet meer. Tegenwoordig lossen we problemen op met praten, onderzoeken en samenwerken. En gelukkig maar.

Toch bleef het verhaal in mijn hoofd zitten. Omdat het kasteel er ooit stond, is bevochten én is verdwenen. Niet alleen het gebouw verdween, maar ook het besef dat het er ooit was. Nu staan er boerderijen. Je fietst er zo voorbij zonder te weten wat daar ooit gebeurd is. Misschien raakte het me juist daarom. Omdat het herkenbaar is. In ons dagelijks leven verdwijnen er ook langzaam dingen. Gewoontes, ontmoetingen, tradities… zolang ze er zijn, vallen ze niet op. Tot ze er opeens niet meer zijn.

Het verhaal van Puttenstein laat zien: niets is vanzelfsprekend. Zelfs een groot kasteel kan verdwijnen. Wat blijft, is wat we doorvertellen. Wat we vieren. Wat we meegeven aan de volgende generatie. Al is het maar in de vorm van een feest of een verkleedpartij. Daarom vind ik het leuk dat we op 13 september bij het Boerderijmuseum stil staan bij het feit dat Puttenstein 650 jaar geleden verdween: Festival Puttenstein. Niet omdat we terug willen naar 1375, maar omdat het goed is om stil te staan bij wat er was en wat dat ons nu nog kan leren.

Met hulp van het Boerderijmuseum en vrijwilligers maken we er een bijzondere dag van. Ik kijk uit naar de oude ambachten, de lokale lekkernijen, de re-enactmentgroep met hun levendige verhalen, de middeleeuwse muziek en natuurlijk de kinderen die als ridder of jonkvrouw komen.

Geschiedenis leer je niet alleen op school. Je beleeft haar door te kijken, te luisteren, te proeven, mee te doen en soms ook door in een boek te duiken. Schrijfster Joke Eikenaar uit Wezep weet dat als geen ander. Al jaren verdiept zij zich in de kastelen en verhalen van onze streek. Na haar roman De Vloek van Voorst in 2018 ontdekte zij tijdens haar onderzoek Puttenstein, een kasteel met een verhaal dat het waard is om verteld te worden.

Al voordat duidelijk was dat er een jubileumjaar aan zat te komen, werkte Joke aan een historische roman over Puttenstein. Toen de uitgeverij hoorde van het jubileum, zette zij alles op alles om het boek op tijd uit te brengen. En dat is gelukt: op 13 september wordt Reservekinderen gepresenteerd, precies op tijd voor dit bijzondere moment. Dit boek is een prachtige manier om het verhaal van Puttenstein op een nieuwe, levendige manier te beleven. Want dit stukje rijke geschiedenis verdient het om niet vergeten te worden.

Ik hoop van harte dat ik u op 13 september mag ontmoeten. En als u komt, kijk ook eens om u heen. Naar wat we nu samen opbouwen in onze dorpen en buurten. Want wat we vandaag gewoon vinden, kan over 650 jaar ook verdwenen zijn. Of juist niet, als we er goed voor zorgen.

Tanja Haseloop – Amsing
burgemeester