Column: Ja!
Lees hier de column van 26 augustus 2025.
Het is nog zomer, maar in Oldebroek zijn sommige stellen nu al druk bezig met het plannen van hun trouwdag. Soms zelfs voor volgend jaar of nog later. En dat is logisch. Trouwen is een bijzondere gebeurtenis. Je doet het niet zomaar. Ik mag het deze zomer van dichtbij meemaken, want onze jongste zoon gaat trouwen. Heel bijzonder én spannend. Want er komt van alles bij kijken: de locatie, de gasten, de kleding, de muziek, de taart. Alles moet kloppen. Want deze dag moet natuurlijk onvergetelijk worden – en dan natuurlijk op een mooie manier.
In onze gemeente gaat er binnenkort iets veranderen op het gebied van huwelijken. Trouwen of een geregistreerd partnerschap sluiten kon al op veel plekken, maar tot nu toe moest die locatie eerst officieel worden aangewezen als trouwlocatie. Vanaf 1 januari 2026 hoeft dat niet meer. Dan geldt het hele grondgebied van onze gemeente als trouwlocatie. Dus willen jullie elkaar het jawoord geven op een boerderij, in jullie eigen tuin, op de middenstip van de voetbalclub of juist op de plek waar jullie elkaar voor het eerst hebben ontmoet? Het kan allemaal. Het maakt jullie dag nog persoonlijker. En het mooie is: er zijn minder regels en minder papierwerk nodig. Dat scheelt tijd, geld én geeft ruimte om te trouwen op de plek die voor jullie het meest bijzonder is.
Trouwen is natuurlijk niet alleen een juridische afspraak op papier. Het is vooral het feest van liefde, van verbondenheid, van samen verder gaan. Je zegt ‘ja’ tegen elkaar – en ook tegen de toekomst die je samen wilt bouwen. Je denkt na over hoe je samen wilt leven. Wat je belangrijk vindt. Je belooft er voor elkaar te zijn. In fijne tijden, maar ook als het soms wat minder gaat. Dat maakt ‘ja zeggen’ een groots moment.
Zelf ben ik jarenlang BABS geweest: buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. In die rol heb ik meer dan 100 huwelijken mogen sluiten. Ik vond het altijd een eer om op zo’n bijzondere dag aanwezig te zijn. Het is elke keer uniek om mee te maken. Twee mensen die intens gelukkig zijn met elkaar. Dat raakte me steeds opnieuw.
En dan natuurlijk vooral de trouwdag zelf! Dan kan er van alles gebeuren. Een bruidspaar dat aankomt in een trekker. Een bruidegom die uit zijn broek scheurt. Een hondje dat de ringen brengt. Een bruidegom die de ringen nog thuis heeft liggen. Of erger nog: een getuige die de ringen kwijt is. Ik heb het allemaal meegemaakt.
Maar het mooiste is toch wel de brieven die ik de bruidsparen liet schrijven. Aan elkaar. Over waarom ze voor elkaar kiezen. Waarom die ander de ware is. Waarom je met alle minder aantrekkelijke kanten graag genoegen neemt. Stukjes uit de brieven gebruik ik in de ceremonie, maar ze zijn vooral om te bewaren. Als een bijzondere herinnering. Voor nu – maar zeker ook voor later, als het leven misschien eens wat lastiger is. Om dan nog even terug te gaan naar dat moment waarop, en misschien belangrijker: waarom, je ‘ja’ zei…
Het blijft een magisch moment. Dat ene woord – ja – is klein, maar groots. En straks kan en mag je dat overal in onze gemeente tegen elkaar zeggen. Wat een mooi vooruitzicht!
Tanja Haseloop-Amsing
burgemeester